Εικονιστική κεφαλή Αδριανού-Portrait head of Hadrian

Το όμορφο πορτραίτο  βρέθηκε το 1885 κατά την ανασκαφή της αρχαίας Αγοράς. Έχει ύψος 0,495 μ. και προοριζόταν για ένθεση σε ένα άγαλμα.
Κατασκευάσθηκε από μάρμαρο Θάσου σε ένα αττικό εργαστήριο τη δεκαετία 130-140 μ.Χ.

Γοητευμένος από τον ελληνικό πολιτισμό, ο ανατρεπτικός αυτοκράτορας δεν δίστασε να υπερβεί τη ρωμαϊκή παράδοση και να κάνει τον φιλελληνισμό μόδα. Επισκέφθηκε επανειλημμένα την Αθήνα, ενίσχυσε τις φιλοσοφικές της σχολές, μυήθηκε στα Ελευσίνια μυστήρια, παρακολούθησε τα Διονύσια και μιμήθηκε τον ελληνικό τρόπο στην εμφάνισή του αφήνοντας γενειάδα, παράδειγμα που ακολούθησαν και οι διάδοχοί του.

Αποχαιρέτησε τη ζωή με θλίψη γράφοντας τους στίχους που μας παραδίδει η Historia Augusta:
Animula vagula blandula,
hospes comesque corporis,
quae nunc abibis in loca,
pallidula, rigida, nudula,
nec ut soles dabis iocos
(Μικρή ψυχή, περιπλανώμενη και γητεύτρα
φιλοξενούμενη και σύντροφε του σώματος
που σύντομα θα αναχωρήσεις για τόπους
σκοτεινούς, παγωμένους και ομιχλώδεις
ένα τέλος σε όλα σου τα αστεία…)

Στην έκθεση «Αδριανός και Αθήνα. Συνομιλώντας με έναν ιδεατό κόσμο» το μαρμάρινο πορτραίτο του φιλέλληνα αυτοκράτορα τοποθετείται στο κέντρο της αίθουσας σε ένα φανταστικό  διάλογο για τον ελληνικό πολιτισμό  με εμβληματικές μορφές φιλοσόφων και ρητόρων.