Στις Κυκλάδες, κατά την 3η χιλιετία, η ανθρώπινη μορφή, από την πλέον συνοπτική και σχηματική έως τη πιο φυσιοκρατική απόδοσή της λαξεύτηκε στο μάρμαρο και στη συνέχεια συμπληρώθηκε και ολοκληρώθηκε με ζωγράφιση. Μάτια, μαλλιά, κοσμήματα και άλλα θέματα, χρωματισμένα με κόκκινο, γαλάζιο ή μαύρο χρώμα, έδιναν ενέργεια και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στις μορφές, που με αυτόν τον τρόπο εμψυχώνονταν και αποκτούσαν ανθρώπινη ζωντάνια. Η ζωγραφική, επομένως, αποτελούσε βασικό στοιχείο για την απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής. (Κείμενο: Κική Μπίρταχα)
During the third millennium BC in the Cyclades, the human figure was rendered with stereotypical, repeated characteristics. In every case, from the most concise and schematic to the most naturalistic representation, whether two-dimensional or three-dimensional, the human figure was carved as an outline in white marble and then complemented and completed by painting, as a basic component of the representation. The marble figurine had to be painted, its white surface had to be animated by colour, enlivened by painted eyes, hair, jewellery, decorative patterns and body marks. The white skin of the marble functioned as a ground for the application of the paint, and the austere form thus acquired special characteristics, vitality and energy; it became ‘human’. Cycladic figurines, therefore, are at once works of sculpture and of painting. (Text by: Kiki Birtacha)
All for National Archaeological Museum Athens 